Dr Agnieszka Potasiewicz

Dr Agnieszka Potasiewicz
Stanowisko
Adiunkt
Zakład
Zakład Badań Nowych Leków

Wszystkie publikacje
  • Wpływ ligandów nikotynowych receptorów cholinergicznych podtypu alfa7 na złożone procesy poznawcze i zachowania socjalne w neurorozwojowym modelu schizofrenii. - 2015-09-10 - 2018-06-09
    Pomimo naglącej potrzeby, współcześnie stosowane leki przeciwpsychotyczne, pozostają nieskuteczne w leczeniu zaburzeń poznawczych i negatywnych objawów schizofrenii. Sugeruje się, że nikotynowe receptory cholinergiczne podtypu α7 (α7 nAChR) mogą być skutecznym celem dla rozwoju farmakoterapii zaburzeń kognitywnych oraz negatywnych symptomów schizofrenii tj., wycofanie społeczne. Przypuszczenie to opiera się za sugerowanej roli tych receptorów w regulacji procesów poznawczych, oraz co ważne ich związku z patogenezą schizofrenii. Aktywność receptorów α7 nAChR może być modyfikowana poprzez działanie ortosterycznych agonistów lub pozytywnych allosterycznych modulatorów (PAM). Pomimo licznych przesłanek przedklinicznych, skuteczność agonistów w hamowaniu zaburzeń kognitywnych nie została jednoznacznie potwierdzona w testach klinicznych. Stąd duże nadzieje pokładane są w α7 nAChR PAM. Chociaż w ostatnich latach scharakteryzowano kilka α7 nAChR PAM, ich efekty funkcjonalne, w tym wpływ na procesy poznawcze i zachowania socjalne, nie są w pełni poznane. Dotychczas wykazano, że ligandy α7 nAChR przeciwdziałały wywołanym podaniem antagonistów receptora NMDA deficytom funkcji poznawczych i socjalnych. Niewiele wiadomo jednak o skuteczności ligandów α7 nAChR w modelach neurorozwojowych, które odzwierciedlają nie tylko symptomatologię, ale także etiologię tej choroby. Nie badano także wpływu α7 nAChR PAM na zmiany neurochemiczne charakterystyczne dla patofizjologii schizofrenii. Mało znane są także efekty wielokrotnych podań PAM α7 nAChR, co jest niezmiernie istotne z uwagi na potencjalne kliniczne zastosowanie wiążące się z chronicznym przyjmowaniem leków. Celem przedstawionego projektu jest ocena skuteczności α7 nAChR PAM typu I i II w porównaniu do ortosterycznego agonisty w neurorozwojowym modelu schizofrenii opierającym się na podaniach samicy szczura mitotoksyny metylazoksymetanolu (MAM), w trakcie ciąży. U potomstwa tych samic porównana zostanie skuteczność wielokrotnych podań ligandów α7 nAChRs w hamowaniu dysfunkcji poznawczych, symptomów negatywnych oraz zmian neurochemicznych (ekspresja parwalbuminy). Istnieją przesłanki, że wielokrotne podania mogą ujawnić różnice w działaniu badanych związków.

Zainteresowania badawcze

Techniki badawcze

Słowa kluczowe