Nekrolog i Mowa Pożegnalna
* Mowa Pożegnalna wygłoszona przez prof. dr hab. Władysława Lasonia, Dyrektora Instytutu Farmakologii PAN w Krakowie, podczas uroczystości pogrzebowych w dniu 18 kwietnia 2017 r.
Szanowna Rodzino Zmarłego, Szanowni Państwo,
Zabieram głos w imieniu pracowników, dyrekcji oraz Rady Naukowej Instytutu Farmakologii Polskiej Akademii Nauk. Odejście Profesora Jerzego Vetulaniego jest wielką stratą nie tylko dla nauki, ale dla całego społeczeństwa. W krótkim pożegnaniu przypomnę tylko niektóre zasługi Profesora Vetulaniego dla rozwoju Instytutu, z którym zawodowo był związany przez prawie 60 lat.
Jako wybitny farmakolog, biochemik i neurobiolog osiągnął światowy rozgłos i międzynarodowe uznanie w czasach, kiedy nauka w Polsce, kraju za "żelazną kurtyną", znajdowała się w głębokiej recesji. Chętnie zapraszany jako wykładowca, promował osiągnięcia badawcze Instytutu na prestiżowych kongresach, nawiązywał kontakty i współpracę naukową z renomowanymi ośrodkami na świecie, umożliwiał naszym pracownikom wyjazdy na stypendia do krajów zachodnich.
Jako Dyrektor ds. Naukowych dbał o właściwy rozwój młodej kadry i dokładał wszelkich starań, aby Instytut Farmakologii dorównał standardom instytutów zachodnioeuropejskich. Dysponując skromnymi środkami finansowymi, nieustępliwie walczył o najnowszą aparaturę badawczą, zainicjował i przeprowadził komputeryzację Instytutu oraz unowocześnił Dział Wydawnictw. Przyczynił się istotnie do zwiększenia rangi najstarszego polskiego czasopisma farmakologicznego oraz był zaangażowanym redaktorem naczelnym czasopisma przyrodniczego "Wszechświat".
Kierując przez 30 lat Zakładem Biochemii wzbogacił ogólny dorobek naukowy Instytutu o kilkaset często cytowanych prac oryginalnych, przeglądowych i rozdziałów książkowych oraz wykształcił swych następców z powodzeniem kontynuujących dzieło Mistrza.
Prof. J. Vetulani promieniował twórczą energią, był zwolennikiem nieskrępowanej myśli i dyskusji naukowej. Jego hipotezy badawcze cechowały się klarownością i logiką argumentów oraz elegancją formy. Szczególne osiągnięcia odnotował w wyjaśnianiu mechanizmów działania leków psychotropowych oraz neurobiologicznego podłoża uzależnień od substancji psychoaktywnych. Jedna z Jego teorii dotycząca terapii depresji została nagrodzona prestiżową nagrodą międzynarodową i stanowi obowiązujący kanon w podręcznikach psychofarmakologii.
W ostatnich latach swej działalności zawodowej Profesor Vetulani dał się poznać jako znakomity popularyzator wiedzy. Wygłaszając wykłady na wielu uczelniach, konferencjach towarzystw naukowych oraz prowadząc dyskusje na portalach społecznościowych fascynował młodych słuchaczy pięknem neurobiologii i zachęcał do jej studiowania. Jego działalność dydaktyczna i popularyzatorska zmotywowała wielu młodych absolwentów biologii do wstąpienia na studia doktoranckie w Instytucie Farmakologii w celu odkrywania kolejnych tajemnic funkcjonowania mózgu.
Profesor Vetulani pozostanie w naszej pamięci jako człowiek otwarty na problemy innych, niezwykle życzliwy, bezinteresowny i chętny do niesienia pomocy. Jego erudycja, błyskotliwość wypowiedzi i przewrotne poczucie humoru sprawiało, że był duszą towarzystwa, a nic tak nie cenił jak kontakt z drugim człowiekiem.
Kończąc, pragnę przekazać Rodzinie Jerzego wyrazy najgłębszego współczucia.
Władysław Lasoń
